3 lipca, czwartek

Jeśli chcecie podzielić się jak podoba wam się ten rozdział albo jakikolwiek inny możecie pisać na twitterze z hashtagiem #SunFF 

______________________________________________________________________

Obudziłam się już po śniadaniu. Dziwne, że Ash nie próbował mnie obudzić. Dostałam tylko SMSa od Daniela. Napisał, że idą na cały dzień do Aqua Parku, a potem wesołego miasteczka. Albo na odwrót? Nie wiem, nie obchodzi mnie to. Najważniejsza informacja to ta, że ich nie ma. Wstałam z łóżka i zaspana poszłam do łazienki. Na wszelki wypadek zamknęłam drzwi na klucz. W końcu Ashton już tu wchodził, więc czym dla niego byłyby takie marne drzwi? Kiedy chciałam już wyjść okazało się, że nie da się ich otworzyć. Szybko sprawdziłam kieszenie w poszukiwaniu telefonu, którego jednak nie znalazłam. Położyłam się na łazienkowym dywaniku i zaczęłam nucić różne piosenki.
 -Nanananana. Umrę tutaj. Tatatatatatata. Nie mam jedzenia. Nananananana. Ani Twittera... - nagle coś zabrzęczało. Poderwałam się z podłogi i rozglądnęłam po łazience. Na półce pod lustrem leżał mój mały skarb. Szybko wstałam i wzięłam go do rąk. Ktoś mi odpisał na tt. Nie miałam czasu z nimi pisać. Poinformowałam tylko ludzkość, że jestem ciotą, bo zatrzasnęłam się w łazience i napisałam do Ashtona.

Ja:

"Ash?"

"Halo."

"Dzień dobry."

"Halo, no."

"Miałeś mi pomagać."

"Gdzie jesteś?"

"Ashton, pomóż mi."

"Błagam Cię no."

"Będę do Ciebie pisać, aż nie odpiszesz..."

"Nawet jak nie jesteś w LA to odpisz no."

"Jesteś w LA, bo Luke jest."

"Dziękuje za kwiaty."

Nie miałam już pojęcia co jeszcze pisać, żeby wreszcie odpisał. Wiadomości wysyłałam mniej więcej co pięć minut. W końcu doczekałam się odpowiedzi.

Sun:

"Hahahahahahahahahahahahahahahahahahahaha."

"O Mistrzu, naucz mnie zacinać się w tolecie."

Ja:

"Ha ha ha. Po prostu mi pomóż."

Sun:

"Nie byłaś na śniadaniu."

Ja:

"Nie obudziłeś mnie."

Sun:

"Wczoraj późno poszłaś spać."

Ja:

"Iiiii?"

"Masz zamiar mi pomóc czy nie?"

Sun:

"A co byś robiła?"

Ja:

"Nie wiem..."

Sun:

"To znaczy, że nie masz nic lepszego do roboty niż siedzieć zamkniętej w toalecie :)"

Ja:

"Chyba żartujesz w tym momencie."

Chłopak znowu nie odpisywał.

Ja:

"Ejj Ashton."

"Ash to nie jest śmieszne."

"Miałeś mi pomagać, a nie."

"Jeśli myślisz, że zamykanie mnie w toalecie to pomoc, to się mylisz."

Kiedy ciągle nie odpisywał zostawiłam telefon i położyłam się spowrotem na podłogę. I tak umierałam przez kolejne trzy godziny. Po tym czasie znowu wysłałam do niego SMSy.

Ja:

"Jesteś tam?"

"Już co chce dzisiaj robić."

"Chcę iść na spacer."

"Głodna jestem."

Sun:

"Pomóc Ci wyjść?"

Ja:

"TAK."

"Zdecydowanie."

Pukanie do drzwi. No chyba żartuje.

Sun:

"Otwórz."

Ja:

"Dobry żart."

Sun:

"Zapomniałem."

Ja:

"Ha ha ha."

"Się uśmiałam."

Chwilę poczekałam i usłyszałam otwieranie drzwi. Na szczęście kluczem.

 -Ashton? - zapytałam siadając po turecku

Sun:

"A jak myślisz?"

 -Otworzysz mnie?

Sun:

"Nie."

 -To po co przyszedłeś.

Sun:

"Nie przyszedłem."

 -To kto jest w moim pokoju?

Sun:

"Ktoś, kto Ci pomoże."

W tym samym momencie ten ktoś otworzył drzwi. Był blady, miał czarne włosy i był dość wysoki. Po chwili skojarzyłam go z plaży. Był wtedy z Luke'iem i jeszcze kimś. Podał mi rękę, którą złapałam i wstałam.

 -Nic ci nie jest? - miał trochę nosowy głos.

 -Nie. Tylko siedziałam przez około pięć godzin zamknięta we własnym kiblu i nikt nie chciał mi pomóc - powiedziałam sarkastycznie i uśmiechnęłam się do niego.

 -Miałem cię zabrać na spacer.

 -Słucham?

 -Czy chciałabyś iść na spacer?

 -Nie możemy iść gdzie indziej?

 -A gdzie?

 -Może na basen? Podobno w hotelu jest.

 -Nie jesteś głodna?

 -Chodźmy na spacer i do restauracji.

 -To mówiłem.

 -Dobra, dobra... Tylko się ubiorę - wzięłam z szafy czarne spodnie, białą koszulkę i poszłam przebrać się do łazienki, a chłopak usiadł gdzieś przy łóżku.

 -Idziemy? - spytała wychodząc gotowa z łazienki. Wzięłam szybko portfel i wyszliśmy. - Czemu nie mogliśmy zamówić czegoś do hotelu? W ogóle, czemu wszedłeś do mojego pokoju?

 -Twój Aniołek mnie wpuścił.

 -I co? Zgodziłeś się wchodzić do czyjegoś pokoju?

 -To on otwierał drzwi. Ja tylko Ci podałem rękę i zabrałem cię, żebyś coś zjadła.

 -Czy ja nie mogę ruszyć się bez "eskorty"?

 -Trudno będzie.

 -On też ma takie dzikie poczucie humoru?

 -On jest mistrzem.

 -Jaki on jest? Tak z charakteru?

 -Miły, zawsze uśmiechnięty, przyjazny, zazdrosny, kochany... Taki o. I opiekuńczy, jeśli mu na kimś zależy.

 -Zależy mu na mnie?

 -Raczej tak... Gdyby mu nie zależało, to pewnie nie miałabyś "ochrony". Czyli Luka i teraz mnie.

 -No tak. Luke przychodzi tylko dla tego, że Ash go wysyła?

 -Ojj, za dużo byś chciała wiedzieć - weszliśmy do restauracji i usiedliśmy przy oknie. Po chwili podszedł do nas kelner i złożyliśmy zamówienie. Praktycznie to tylko ja, bo Mike nic nie chciał. Tylko siedział i patrzył jak jem, a potem za mnie zapłacił. Kiedy już skończyłam, a chłopak zapłacił wyszliśmy i wróciliśmy do hotelu. W tą stronę nic do siebie nie mówiliśmy. Dopiero pod moim pokojem rzucił szybkie "Cześć" i poczekał, aż zamknę drzwi. Było dosyć późno, a ja byłam zmęczona robieniem niczego wiec szybko przebrałam się w piżamę, sprawdziłam czy okna są pozasłaniane i poszłam spać. Ash wysłał mi jeszcze "Dobranoc królewno, śpij dobrze" ale byłam tak padnięta, że tylko uśmiechnęłam się i taka uśmiechnięta poszłam spać.

______________________________________________________________________

Bardzo dziękuje za komentarze, które dodajecie, zawsze jak je czytam mam takiego wielkiego banana na twarzy... Nie ważne czy jest tam tylko "Fajny rozdział" czy jest to rozbudowana opinia, z każdego cieszę się tak samo.

Oczywiście im dłuższy komentarz tym więcej szczęścia, ale cieszę się, że w ogóle się komuś podoba, myślałam, że będzie was trzeba zmuszać do czytania, a niektóre osoby prawie mnie zmuszają do dodawania nowych rozdziałów (dobra tylko jedna i lubię dodawać rozdziały, bo czytam miłe komentarze).

TAKŻE KAŻDY KOMENTARZ JEST ŚLICZNY I CUDOWNY I PERFEKCYJNY I WSZYSTKO INNE.

Ale chciałam was poprosić, żebyście nie pisali tylko, że wam się podoba, ale pisali też to, co według Was powinnam zmienić.

To fanfiction piszę dla Was i chcę żeby wam się ono podobało.

I jeszcze tylko chciałam napisać, że każdy komentarz motywuje mnie do pisania dalej.

KOCHAM WAS WSZYSTKICH MIŁOŚCIĄ BARDZO I DZIĘKUJE, JEŚLI TO PRZECZYTALIŚCIE XX