4 lipiec, piątek

Jako że to przedostatni dzień mojego pobytu w LA, a jutro pewnie będę się pakować, dzisiaj postanowiłam zwiedzić chociaż trochę miejsce, gdzie byłam. Była ładna pogoda, świeciło słońce, lekko wiał ciepły wiatr, a na niebie nie było żadnej chmury. Ogólnie tak mi się wydawało, kiedy otworzyłam okno. Co prawda nie chciało mi się wychodzić samej, ale z pomocą przyszedł mi mój, jak się określa, Anioł.

Oczywiście, że Ash nie stanął w moich drzwiach i powiedział „Dzisiaj to JA wyjdę z tobą”. Zrobił to Luke, który pewnie jak zwykle został przez niego „wysłany”.

Kiedy już wykąpałam się, wysuszyłam, ubrałam czarne shorty, niebieską koszulę z podwiniętymi rękawami, a do tego czarne nike z niebieską podeszwą i zrobiłam wszystko, by być w stanie wyjść i ni zabić wszystkich swoim wyglądem, do mojego pokoju zapukał blondyn.

-Hejka. Jakie masz plany na dzisiaj? - kiedy tylko lekko uchyliłam drzwi, chłopak wprosił się do środka.

-Umm. Hej. Czemu pytasz? - powoli zamknęłam za nim drzwi patrząc, jak siada na moim łóżku,

-Szczerze?

-No, a jak inaczej?

-Bo idziesz zwiedzić LA, a pan Ashton wysłał mnie do opieki.

-Wow. Serio? - usiadłam po turecku na fotelu strojącym naprzeciwko łóżka.

-Tak. I ni masz innej opcji, jak się zgodzić. Przykro mi.

-Oh. Okay w takim razie. Możesz mu przekazać, że czuję się jak małe dziecko pod jego „opieką”.

-On chyba próbuje ci zapewnić towarzystwo, ale... Może to kiedyś między sobą wyjaśnicie.

-Aha.

Odpowiedziałam „aha” tylko dlatego, że ni wiedziałam, co innego powiedzieć. Chwilę po tym wyjechaliśmy taxówką spod hotelu na plażę. Po drodze wpadliśmy na pizzę, która była zamiast śniadania.

-Teraz między nami – zaczął chłopak, zatrzymując się już na plaży. - Ashtona tu nie ma i nie będzie – chłopak postawił mnie przed sobą i złapał za dwa ramiona, patrząc mi w oczy. - Więc to, co zdarzy się dzisiaj zostaje tylko między nami. Żaden twitter, facebook, instagram. Nic. Tylko my o tym wiemy. Zgoda?

-Okay. Nie wiem, co ma się takiego wydarzyć, ale okay

-Też nie wiem, ale lepiej omijaj w opowiadaniu komuś momenty, gdzie podrywam cię albo coś. Bo takie na pewno będą.

-Mhmm. Idziemy gdzieś, albo coś?

-Chciałbym, żebyś odłożyła wszystkie elektroniczne rzeczy – wystawił rękę, na niepewnie położyłam mój telefon. - Albo inne rzeczy, które mogą się zniszczyć w wodzie.

-O nie, nie, nie. Nie wrzucisz mnie do wody.

-Nie? - zapytał sarkastycznie, szybko biorąc mnie na ręce (nie wiem dokładnie, co zrobił z moim telefonem, ale chyba zostawił go w torbie na aparat) i pobiegł do wody.

-Luke, debilu, puść mnie! - krzyknęłam, kiedy zamoczył nogi do połowy łydek.

-Czemu? - zatrzymał się i popatrzył na mnie.

-Bo nie chcę być mokra?

-Ja też nie. - uśmiechnął się i szedł dalej.

-To może wrócimy? - spytałam, patrząc w wodę, która z każdym krokiem była coraz bliżej mnie.

-Ale chcę, żebyś ty była mokra.

-Luke. Pogadajmy, może da się to jakoś inaczej załatwić, co?

-Chyba nie – powiedział w momencie, kiedy wrzucał mnie do wody. Pisnęłam, po czym wylądowałam cała w oceanie. Szybko się wysuszyłam i wyszłam na plażę.

-Jesteś pojebany – rzuciłam w stronę Luka, który zaraz znalazł się obok mnie.

-Zdejmij koszulkę.

-O mój Boże. Jesteś bardziej pojebany, niż myślałam – zaśmiałam si ironicznie, stojąc i patrząc na niego.

-Przeziębisz się.

-Oh, ciekaw czemu. Na pewno nie dlatego, że wrzuciłeś mnie właśnie do oceanu.

-Nie jest tak zimno.

-Mi jest – postawiłam kilka kroków, ale chłopak złapał mnie za ramię i zatrzymał.

-Ohh. No przecież wiem. Wszystko zaplanowałem – podniósł swoją bluzę, którą zostawił z telefonami i aparatem.

-Jesteś okropny. - zdjęłam bluzkę i szybko zarzuciłam na ramiona jego zapinaną, czarną bluzę.

-Wiem, ale jeszcze tylko dzisiaj mnie ścierp.

-Nie, żartuję. Jesteś kochany, ale dzisiaj przesadziłeś – przytuliłam go, śmiejąc się.

-Wiem, wiem... - blondyn wziął rzeczy i objął mnie ramieniem.

-O tym miałam nie mówić nikomu? - poszliśmy wzdłuż plaży.

-No... mniej więcej.

-Zaplanowałeś dla mnie jeszcze jakieś „atrakcje”?

Uśmiechnął się

-Nie. Chyba tylko tyle.

-To gdzie teraz idziemy?

-Umm... Na lody.

Więc poszliśmy na lody. Potem zwiedziliśmy LA. Jako, że byliśmy w Venice, to znaczy, że dużo pięknych mostów, rzek, domków i tym podobnych zostało sfotografowanych.

Oczywiście, na rolce znalazło się dużo zdjęć Luka, które zrobił sobie sam i dużo zdjęć mnie, które on zrobił mi.

Do hotelu wróciliśmy około 22, a po drodze wpadliśmy do supermarketu i kupiliśmy opakowanie lodów. Poszliśmy do mojego pokoju i jedząc lody oglądnęliśmy „Wredne Dziewczyny”,

Chyba zasnęłam w trakcie oglądania, bo nie pamiętam kiedy i jak skończył się film, ani kiedy wyszedł Luke.