Prolog

Piszcie, proszę jak wam się podoba xx
______________________________

  Był późny wieczór. Jeden z tych bardziej ponurych, kiedy stukot kropli deszczu nie jest w stanie przycichnąć nawet kiedy tłumiony jest przez muzyką w słuchawkach. W takie wieczory samotność jest wyczuwalna w powietrzu. Siedziałam na parapecie owinięta kocem, pijąc gorąca czekoladą, przytulając misia, słuchając głośno muzyki i patrząc w niebo. W sumie nie było na co patrzeć. Była dwudziesta trzecia, a na dworze było jasno. Ciemne niebo przykryte było chmurami, a w powietrzu unosiła się mglą, która roznosiła wszędzie światło latarni i przejeżdżających pojazdów. Nie było widać gwiazd.  Z reszta tak jak zawsze. To jedna z wad dużych miast takich jak Nowy Jork. Popatrzyłam na telefon. Był 28 czerwca. 29 wylatywałam na wakacje. Nie cieszyłam się aż tak bardzo. Cale dwa miesiące będę po za domem z moja przyjaciółka Ashley i jej chłopakiem, Danielem.najpierw jedziemy do Los Angeles, potem na Florydę, do Anglii, Hiszpanii i na koniec do Australii. Zapowiada się fajnie o ile nie będzie tam takiej pogody... Pukanie do drzwi. Kto do diabla chciałby teraz przychodzić do mojego mieszkanie? Biorąc pod uwagę to, ze winda nie działa, a mieszkam na 10 pietrze? Wstałam, odłożyłam wszystko na ziemie i poturlałam się do drzwi. Poprawiłam koka i otworzyłam je. Po drugiej stronie stała uśmiechnięta dziewczyna. Miała na sobie szorty i koszulkę. Wszystko przemoknięte. Miała 165 cm, blond włosy z brązowymi pasemkami i szaro-niebieskie oczy.
  -Znowu ty? - jęknęłam.
  -Ugh. Nie udawaj, ze się nie cieszysz. Nie przytulę Cie, bo jestem mokra. - powiedziała wpraszając się do środka.
  -Wejdź. - powiedziałam sarkastycznie i zamknęłam za nią drzwi. - Wiec co Cie ty sprowadza? - zapytałam podając jej ręcznik, który akurat był pod ręka.
  -Dzięki. Aaa, tak sobie przyszłam. - powiedziała bezwstydnie zdejmując pastelowo-różowe spodenki i biały podkoszulek.
  -Jak ja z tobą przeżyje dwa miesiące? - wyminęłam ja i poszłam w stronę kuchni aby zrobić jej coś ciepłego.
  -Nie przeżyjesz. - odparła, siadając przy kasztanowym stole w samym ręczniku.
  -A tak naprawdę. Po co przyszłaś? - podałam jej gorącą czekoladę i usiadłam na blacie.
  -Sprawdzić co u Ciebie. I czy jesteś gotowa.
  -Nie jestem małym dzieckiem.
  -Czasami w to wątpię. Jesteś spakowana.
  -To, ze masz chłopaka, a ja nie, nie znaczy, ze nie jestem odpowiedzialna. Mamy tyle samo lat.
  -Spakowałaś się?
  -Nie. Znaczy tak! Tak.
  -Wszystkie paszporty?...
  -Taaa... Idziemy spać?
 -Tak. - powiedziała po czym poszłyśmy do mojego pokoju. Ashley jeszcze się ubrała, a ja już poszłam spać.