13 lipiec, niedziela

„Everytime I see you

I don't know why

My heart begins to race

And everytime I leave

I don't know why

My heart begins to break”

[piosenka jeśli chcesz]

Obudzili mnie o 1:30 i kazali się zbierać. Wzięłam prysznic, ubrałam coś wygodnego i pojechaliśmy na lotnisko. Nic ciekawego się nie zdarzyło. Dziewięciogodzinny lot do Londynu w trakcie którego nie miałam co robić był męczący.

Wylądowaliśmy o 13 czasu na Florydzie i o 18 czasu w Londynie. Jak zwykle było nudno, a ja rzucałam się na telefon przy każdym SMS ie, a było ich sporo, jako że właśnie wylądowaliśmy za granicą.

Kiedy wychodziliśmy z lotniska znowu zrobiło mi się słabo, głosy zaczęły się rozmywać, a świat wirował.

Obudziłam się w białej sali. Byłam pod kroplówką a na krześle obok siedział Charlie.

 -Czemu mnie tu przywiozłeś? - zapytałam z wyrzutem, opierając się na łokciach.

 -Bo jebnęłaś głową w krawężnik. To tak najszybciej mówiąc.

 -Czuję... - złapałam się za głowię, w której znów zaczęło mi się kręcić, i opadłam na poduszkę.

 -Pośpij jeszcze. Jesteś pewnie zmęczona – zrobiłam tak, jak chciał.

Nie zasypiało mi się trudno i, o dziwo, spało mi się dobrze.

Obudziłam się chyba po godzinie albo dwóch. Sprawdziłam, czy mój brat ciągle tam jest, ale nie było go.

Był ktoś inny.

 -Ashton? - wyszeptałam, kiedy tylko go zobaczyłam. Chłopak podniósł głowę i spojrzał na mnie. Na jego twarzy pojawił się uśmiech. Usiadł bliżej i złapał mnie za rękę. Miał czerwony nos i sklejone rzęsy. Chyba płakał.

 -Alex... Przepraszam, że nie odpisywałem. Myślałem, że jakoś zapomnisz. Nie wiedziałem, że spotkamy się w szpitalu. Naprawdę nie chciałem, by tak wyszło – gładził delikatnie moją dłoń. Nie umiałam być na niego zła. Zabijała mnie sama myśl, że płakał. - Przyniosłem ci róże. Siedem róż. Po jednej na każdy dzień, kiedy mnie nie było i kiedy cierpiałaś z mojej winy.

 -Jesteś kochany – uśmiechnęłam się do niego, a on lekko musnął swoimi ustami mogą rękę.

 -Wybaczysz mi? - spojrzał w moje oczy, a ja lekko kiwnęłam głową. Chciałam coś jeszcze powiedzieć ale do sali wszedł Charlie. Popatrzył w moją stronę, a Ash tylko wstał.

 -Kto to?

 -Ashton – chłopak wyciągnął w jego stronę rękę z uśmiechem. Mój brat zmierzył go wzrokiem, po czym złapał jego koszulkę i rzucił nim o ziemię.

 -Charlie, zostaw go! - krzyknęłam, ale chłopak mnie nie posłuchał. Był kochanym ale dbał o mnie i był w stanie zrobić coś Ashtonowi, przez to, się stało po jego zniknięciu.

 -Ty debilu... Gdyby nie ty, jej by tu nie było. Widzisz, co zrobiłeś? - kopnął go, a chłopak przewrócił się na drugi bok i wstał, trzymając się za żebra.

 -Hej, hej... Nie możemy tego omówić? Bez przemocy? - Charlie zamachnął się, ale Ash zdążył się odsunąć.

 -Charlie, przestań! - krzyknęłam znowu. Bijąc go nie wrócisz czasu! - popatrzył na mnie i uspokoił się. - Pogadaj z nim...

 -Przepraszam – wyciągnął rękę do Ashtona, który ją złapał.

 -Możemy pogadać? - brunet kiwnął i wyszli na korytarz.

 -Po co wróciłeś?

 -Chciałem ją przeprosić.

 -Tylko? Już zaczynała zapominać.

 -Przepraszam. Ona... Ona jest dla mnie wszystkim.

 -Dlaczego ją zostawiłeś?

 -Uświadomiłem sobie, że ją naprawdę kocham i jak wiele dla mnie znaczy w ciągu tego tygodnia.

 -I co teraz masz zamiar zrobić?

 -Chciałem się nią zająć. Nadrobić ten tydzień, kiedy mnie nie było.

 -A potem znowu ją zostawisz? Jak zabawkę?

 -Nie. Nawet jeśli miałbym mówić o niej jak o zabawce, niektórych zabawek nigdy się nie wyrzuca, zawsze są w naszych sercach, zawsze o nich pamiętamy.

 -I przekładałbyś ją z półki na półkę, bawiąc się innymi?

 -Nie. Zawsze miałbym ją przy sobie i ona sprawiałaby, że jestem najszczęśliwszy, więc po co mi nowe?

 -Więc jak chcesz się nią zająć?

 -Umm. Na początku chciałem zaproponować jej mieszkanie przez ten tydzień z nami, ale teraz nie wiem czy to dobry pomysł. Prawie w ogóle się nie znamy, ona może się mnie bać. To chyba trochę za szybko...

 -Na pewno to najlepszy pomysł, na jaki dzisiaj wpadłeś. Przez to, że tu trafiła, masz się nią opiekować chociaż przez ten tydzień. Rozumiesz? Masz jej nie zranić.

Sun:

„Mógłbym przez ten tydzień mieć Cię ciągle przy sobie?”

Ja:

„Jak najbardziej”

Więc kiedy półtorej godziny później wypisali mnie z obserwacji, pożegnałam się z Charliem i pojechałam z Ashtonem na obrzeża miasta gdzie wynajmowali dom. Dziwnie się tam czułam, jako, że było tam czterech chłopaków, a ja byłam jedyną dziewczyną. Zostawiłam walizkę w jednym z pokoi i poszłam się umyć. Kiedy wróciłam i ubrałam się, do mojego pokoju wszedł Luke.

 -Hej. Przyszedłem... Przyszedłem sprawdzić, czy wszystko w porządku. I przyniosłem ci jabłko.

 -Dziękuję. - Usiadłam po turecku i wzięłam owoc.

 -Prawdę mówiąc to przyszedłem bez powodu. Chciałem cię zobaczyć, pogadać – usiadł obok i popatrzył w podłogę.

 -Aw. Słodki jesteś – chciałam pocałować go w policzek, ale nagle obrócił głowę.

 -Przepraszam. Chciałem ci coś powiedzieć, nie wiedziałam.

 -Oh. Nie ma... Nie ma problemu. - Pocałowałam lekko jego nos, a on uśmiechnął się. - Wiesz, jestem trochę zmęczona, możemy pogadać jutro?

 -Jasne. Zjedz tylko – uśmiechnął się i wyszedł z pokoju, gasząc światło. Położyłam się pod kołdrę i odłożyłam jabłko na szafkę. Wzięłam do ręki telefon i napisałam do Ashtona.

„Przyjdziesz, proszę?”

Długo na niego nie czekałam. Wszedł cicho do pokoju i położył się obok mnie. Przykrył mnie dokładniej i delikatnie objął w pasie, przytulając od tyłu. Drugą ręką poprawił moje włosy tak, żeby go nie łaskotały. Czułam jego spokojny, ciepły oddech na mojej szyi. Znowu zasypiałam w jego ramionach. Czułam, że to jest miejsce, w którym chcę zostać do końca życia. Powoli gładził mój bok, lekko podciągając do góry moją koszulkę alby dotykać dłonią skóry.

 -Śpij – powiedział cicho.

 -Boje się – wyszeptałam.

 -Czego. Jestem tu, nie bój się...

 -Boje się, że kiedy się obudzę, ciebie tu nie będzie.

 -Przepraszam. Nie wiedziałem, że tak to przeżyjesz – pocałował mnie lekko w szyje. Chwilę zawahał się i dodał – kocham cię.

 -Też cię kocham – uśmiechnęłam się i zamknęłam oczy.

 -Dobranoc.

______________________________________________________________________

Komentujcie, bardzo proszę, jak wam się podoba ten rozdział, jak podoba wam się wybór cytatu i piosenki. Czy pasują do tego co działo się w rozdziale.

Piszcie komentarze nie tylko pozytywne ale negatywne też.

Piszcie co myślicie i co oczekujecie, że się stanie.

Kocham was bardzo, @ashshalo xx